Stefan Mirowski

Stefan Mirowski harcmistrz, porucznik Armii Krajowej w Szarych Szeregach, uczestnik Jubileuszowego Zlotu w Spale zawodowo zajmował się normalizacją techniczną. Urodził się 14 marca 1940 roku. Uczył się w 8-klasowym Gimnazjum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej. W 1937 otrzymała świadectwo dojrzałości. 

Swoją harcerską drogę rozpoczął przy 21 DH im. gen. Ignacego Prądzyńskiego, gdzie najpierw był szeregowcem, zastępowym i w końcu objął funkcję przybocznego. Było komendantem na wielu obozach tej drużyny. Uczestniczył w Jamboree na Węgrzech i w Holandii oraz w Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Polskiego w Spale w 1935 roku.

Podczas wybuchu II wojny światowej przebywał w Krakowie, skąd do Warszawy dotarł rowerem i pieszo w ciągu 12 dni i zameldował się w siedzibie Pogotowia Harcerzy, od razu zaczynając swą służbę dla obrony Polski. Brał udział w wielu akcjach Szarych Szeregów. Był komendantem Hufca Mokotów Górny. Podczas powstania warszawskiego został aresztowany wraz z żoną. Zdołał jednak uciec.

Po wojnie został komendantem Warszawskiej Chorągwi. W 1949 usunięto go z ZHP. W 1956 roku powrócił do służby uczestnicząc w zjeździe w Łodzi z próbą uratowania Związku. Wraz z odejściem Aleksandra Kamińskiego odszedł z ZHP w 1959.

Do pracy w harcerstwie powrócił ponownie w 1989, aktywnie uczestniczył w przeprowadzaniu zmian w ZHP ukoronowanych przywróceniem tradycyjnego Przyrzeczenia i Prawa Harcerskiego na XXVIII Zjeździe ZHP w grudniu 1990 roku. Wtedy też wybrany został na funkcję Przewodniczącego ZHP.

Harcmistrz Stefan Mirowski zmarł nagle podczas światowej konferencji skautowej w Oslo, gdzie przewodniczył delegacji odbierającej certyfikat potwierdzający członkostwo ZHP w WOSM – Światowej Organizacji Ruchu Skautowego. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.